اثر کفی کفش و سرعت دویدن بر سختی اندام تحتانی طی فاز اتکای دویدن مردان فعال

سختی اندام تحتانی مقاومتی است که یک جسم در زمان اعمال نیرو در مقابل تغییر شکل از خود نشان می¬دهد. مطالعات قبلی نشان دادند که سختی علاوه بر اینکه عامل مهمی در میزان آسیب پذیری افراد است، می¬تواند باعث بهبود اجرای مهارت¬های مختلف از جمله دویدن شود. عوامل مختلفی از جمله سرعت دویدن و کفی می¬توانند موجب تغییر سختی اندام تحتانی و متغییرهای مرتبط با آن شوند، بنابراین بررسی اثر این عوامل بر سختی اندام تحتانی حین دویدن همواره مورد توجه محققان بوده است. با این وجود اثرات آنها بر سختی ا¬ندام تحتانی هنوز مبهم است. هدف این مطالعه بررسی اثر کفی و سرعت بر سختی اندام تحتانی طی فاز اتکای دویدن مردان فعال بود. روش شناسی: برای این منظور 15 نفر از دانشجویان مرد تربیت بدنی دانشگاه مازندران با میانگین سن (3±24) سال و قد(47/5±177) سانتیمتر و وزن (4 /8±6/72) کیلوگرم که سابقه¬ی هیچ آسیبی در اندام تحتانی نداشته، شرکت داده شدند. از هر فرد خواسته شد با 2 سرعت کنترل شده در شرایط کنترل (فقط کفش) و 2 شرایط کفی به علاوه کفش (کفی نرم و نیمه سخت) بر روی صفحه¬ی نیروسنج بدوند. سینماتیک و سینتیک حرکت با استفاده از6 دوربین ویدیو و یک صفحه¬ی نیروسنج اندازه¬گیری و محاسبه شد. روش آماری مورد استفاده در این پژوهش تحلیل واریانس دو عامله با اندازه¬گیری مکرر بود. نتایج: یافته¬ها نشان داد که اختلاف معنی¬داری در میزان سختی پا بین دوسرعت (008/0p= ) و همچنین اختلاف معنی داری بین کفی های مختلف در میزان سختی پا و سختی مفصل مچ پا وجود داشت (001/0p<). در واقع با افزایش سرعت دویدن مقدارسختی پا افزایش یافت (008/0p=)، در حالی¬که سختی مفصل به طور معنی¬داری تغییر نکرد(147/0p=). از طرف دیگرکفی نیمه سخت سختی پا و مفصل مچ پا را به¬طور معنی¬داری افزایش داد(001/0p<). نتیجه¬گیری: با افزایش سرعت از پایین تا متوسط سختی پا افزایش یافت. همچنین با افزایش سختی کفی سختی پا و مفصل افزایش یافت. افزایش سختی در حد نرمال موجب به کارگیری بهتر از انرژی ذخیره شده حاصل از چرخه¬ی کشش- انقباض خواهد بود که نتیجه¬ی آن بهبود عملکرد می¬باشد. بنابراین افزایش این شاخص در مهارت دویدن در سرعت های پایین تا متوسط عامل محدود کننده¬ای برای افزایش سرعت محسوب نمی¬شود¬. از طرف دیگر وقتی پا سخت تر شود جابه جایی عمودی بدن، نیروهای عضلانی و گشتاوری مفاصل مورد نیاز برای غلبه بر نیروی عکس العمل زمین کاهش می¬یابد که این خود موجب کاهش خستگی عضلانی، افزایش اقتصاد دویدن و در نتیجه افزایش استقامت در دویدن می¬گردد¬.